Ik ben tot de ontdekking gekomen dat ik eigenlijk nooit iets gepost heb rond mijn vertrek vanuit Amerika.
Ik weet nog dat ik de laatste week daar nog zoveel mogelijk heb afgesproken met vrienden en eerlijk gezegd voelde ik mij heel dubbel. Ik was langs de ene kant wel blij dat ik iedereen in België zou terugzien, maar langs de andere kant had ik helemaal geen zin om weg te gaan uit Colby en al mijn vrienden en (tweede) familie achter te laten. Eind mei ben ik dan toch terug naar België vertrokken samen met Marie. Het was al even stressen, want door het uurverschil tussen Colby en Denver wisten we niet hoeveel tijd we nog juist hadden, maar we hebben uiteindelijk toch ons vliegtuig gehaald. We landden dan in Newark en daar zaten we voor enkele uren vast voordat ons volgend vliegtuig richting Brussel vertrok. Toen we eindelijk op dat vliegtuig zaten, bleken er elektriciteitsproblemen te zijn met het vliegtuig, waardoor onze verlichting én onze schermen voor ons niet werkten. We konden dus geen films zien, geen muziek luisteren, geen spelletjes spelen op dat scherm en geen boek lezen vermits dat te donker was. Wat er dan restte?? Wel proberen slapen (maar dat ging niet goed) en praten met de mensen naast of achter u. En dat heb ik dan maar gedaan :) Eigenlijk was dat nog best wel plezant. Zo kwam ik te weten dat de persoon naast mij op weg was naar Afrika om met Artsen Zonder Grenzen te werken. De persoon achter mij kwam, eigenaardig genoeg, ook uit België. Uit Gent om precies te zijn en die had net een bedrijfsstage in New York achter de rug. Daarnaast zat een Amerikaanse leerkracht. Maar dus, na die lange vliegreis waren we eindelijk geland in België. Het voelde raar om terug in België te zijn en Nederlands te moeten praten. Ik was dat niet meer gewoon. Met al mijn valiezen opeengestapeld ging ik dus op zoek naar mijn ouders en broer. Gelukkig vond ik hen snel en tot mijn grote verrassing waren ook nonkel Guy en Felicity daar :D.
Het was dus zeker en vast een blij weerzien en ik begon natuurlijk meteen allerlei verhalen te vertellen. Dat was dus mijn Amerikaans avontuur.
Nu, ongeveer een jaar later, ga ik terug. Ik kijk er al maanden naar uit om mijn gastgezin en Amerikaanse vrienden terug te zien. Ik heb geprobeerd via facebook toch contact te houden met Amerika en ik heb ook een paar keer geskypet met het gastgezin. Dit keer, echter, ga ik niet alleen. Mijn broer wordt ditmaal mijn reisgenoot :) We zien er allebei heel erg naar uit
RSS Feed